Richelieu: Ostatni muszkieter kardynała

Dzisiaj przyjrzymy się Richelieu, okrętowi wiodącemu ostatniego typu francuskich pancerników, których budowa rozpoczęła się w latach 30. XX wieku jako równowaga dla najnowszych ciężkich okrętów włoskiej i niemieckiej marynarki wojennej.

Richelieu: Pancernik dla Francji na erze VII.

W pigułce:

  • Mocna artyleria główna kal. 380 mm
  • Doskonała prędkość
  • Duża ilość dział mniejszych kalibrów
  • Dobre opancerzenie

Historia okrętu

Richelieu był francuskim pancernikiem, którego stępkę położono w 1935 r. Do służby wszedł w 1940 r. jako główna jednostka nowego typu francuskich pancerników, powstałych w odpowiedzi na rozbudowę flot Włoch i Niemiec. Projekt początkowo mieścił się w założeniach narzuconych przez traktat waszyngtoński. Posiadał osiem dział kal. 380 mm (15") i wyporność około 37 000 ton oraz odziedziczył podobną konstrukcję do poprzedniego typu Dunkerque. Było to celowym wyborem projektantów, mającym na celu zmniejszenie masy i skrócenie czasu budowy.

Na początku II wojny światowej Richelieu wciąż przechodził próby. Po upadku Francji w 1940 roku został przebazowany do Dakaru, aby uniknąć przejęcia przez Niemców. W lipcu 1940 roku siły brytyjskie zaatakowały okręty francuskie w ramach operacji Catapult. Richelieu został uszkodzony przez torpedę zrzuconą ze Swordfisha z lotniskowca Hermes, tym samym uniemożliwiono jego szersze wykorzystanie przez reżim Vichy. Pozostawał w Dakarze pod kontrolą francuskiego rządu kolaboracyjnego do 1942 r., kiedy to inwazja aliantów na Afrykę Północną zmieniła polityczny układ sił. Po dołączeniu do wojsk Wolnej Francji, Richelieu przeszedł do Stanów Zjednoczonych, gdzie przeszedł gruntowny remont. Następnie pancernik zmodernizowano, wyposażając go w nowoczesny radar, obronę przeciwlotniczą i amerykańskie systemy kontroli ognia. Po krótkiej służbie na wodach europejskich, Richelieu został włączony w skład brytyjskiej Floty Wschodniej. Na Oceanie Indyjskim eskortował lotniskowce i ostrzeliwał pozycje japońskie, a potem wspierał operacje w Azji Południowo-Wschodniej.

Po wojnie Richelieu reprezentował francuską flotę, krótko wspierając operacje w koloniach, zanim został przeniesiony do rezerwy. Jak na swoje czasy okręt był zaawansowany technologicznie, ale szybko stał się przestarzały ze względu na rozwój lotnictwa i technologii rakietowej. Został w 1956 r. przeniesiony do rezerwy, a następnie po 11 latach wycofany ze służby i wkrótce potem zezłomowany w 1968 r.

Pobierz tapetę: 1920x1080 - 2560x1440 - 3840x2160

Poznaj Richelieu!

Do War Thunder Richelieu wkrótce dołączy do szeregów francuskiej floty pełnomorskiej jako jej topowy okręt wojenny. Richelieu stanowi rozwinięcie i udoskonalenie nowatorskiej i nietypowej konstrukcji, którą był typ Dunkerque. Charakteryzuje się on znacznymi udoskonaleniami zarówno pod względem siły ognia, jak i ochrony. Dzięki temu powstał niezwykle potężny okręt wojenny, godny reprezentowania francuskiej potęgi morskiej w bitwach najwyższych er!

Chociaż Richelieu i Dunkerque mają wiele wspólnych cech projektowych, które na pierwszy rzut oka widać w ich wyglądzie, nie należy ich mylić! W rzeczywistości francuscy stoczniowcy po prostu oparli projekt Richelieu na wcześniejszym, dostosowując jednocześnie specyfikację do ówczesnych odpowiedników z innych flot. Najbardziej widoczne jest to w artylerii głównego kalibru. Choć zachowano układ z dwiema poczwórnymi wieżami zamontowanymi na dziobie, zwiększono kaliber dział do 15” (380 mm), co znacznie poprawiło zasięg i skuteczność ognia w walce z silnie opancerzonymi przeciwnikami. Ulepszono także artylerię pomocniczą, instalując dziewięć armat kal. 6’’ (152 mm), co jeszcze bardziej podniosło skuteczność okrętu w pojedynkach artyleryjskich. Richelieu, który trafi do gry w konfiguracji z końca wojny, będzie miał także znacznie wzmocnione uzbrojenie przeciwlotnicze, składające się, oprócz oryginalnych, 12 ciężkich armat przeciwlotniczych dalekiego zasięgu kal. 100 mm, z 56 działek kal. 40 mm i 48 kal. 20 mm.

image

Ciekawostka: Richelieu jest jedynym francuskim pancernikiem, który podczas wojny aktywnie służył zarówno pod rządami Vichy, jak i w szeregach alianckich.

Oprócz śmiercionośnego arsenału, francuscy konstruktorzy okrętów nie omieszkali wprowadzić kilku udoskonaleń także w innych aspektach. Na przykład grubość pasa pancernego Richelieu zwiększono do 330 mm, co pozwalało na skuteczną ochronę newralgicznych przedziałów i modułów okrętu przed wielkokalibrowymi pociskami wroga nawet podczas starć na średnim dystansie. Ponadto, pomimo większej wyporności od swoich poprzedników, Richelieu posiada również mocniejszy układ napędowy. Dzięki niemu może osiągnąć maksymalną prędkość nieco ponad 32 węzłów (59 km/h). W rezultacie Richelieu jest w stanie poprowadzić natarcie wspólnie ze swoimi sojusznikami dzięki znakomitemu połączeniu siły ognia, układu wież, mobilności i ochrony - to prawdziwa stalowy klin, który może przebić się przez linie wroga!

image

To już wszystko na ten temat! Richelieu obrał kurs na bitwy morskie w War Thunder i ma się pojawić wraz z kolejną aktualizacją. W międzyczasie śledź na bieżąco sekcję aktualności, ponieważ będziemy publikować nowe informacje. Do tego czasu spokojnego morza i dobrych łowów, kapitanowie!

Należy pamiętać, że charakterystyka tego okrętu może ulec zmianie przed dodaniem go do gry.

2 Likes

Garść faktów mniej znanych:

  1. Remont w USA nie był prostym przedsięwzięciem nie tylko przez inne jednostki miar i odmienne techniki budowy okrętów, ale - co ważniejsze - brak planów Richelieu.
  2. Uszkodzone wskutek awarii 2 działa 380 mm górnej wieży zostały wymienione na armaty zdjęte z bliźniaczego Jean Bart, który, mocno uszkodzony wpadł w alianckie ręce wraz ze zdobyciem Casablanki.
  3. Problemem też była amunicja 380 mm. Brytyjska 381 mm nie pasowała, w końcu udało się w USA znaleźć firmę, która podjęła się produkcji wg. norm Marine Nationale.
6 Likes

Bliskie umiejscowienie dział artylerii głównej 380 mm/45 Mle 1935 powodowało podczas strzelania salwami duży rozrzut pocisków rzędu 575 jardów (526 metrów) na dystansie 29000 yd (26517 m). W latach 1947-1948 zamontowano na pancerniku dla środkowych dział opóźniacze o wartości 0,06 s. W maju 1948 podczas testów w Mers el-Kébir pozwoliło to zredukować rozrzut do 330 yd (302 m).

3 Likes